Column: Proefkonijn

Helaas is er nog geen goed vooruitzicht met betrekking tot mijn gezondheid. De huisarts blijft maar gissen met wat de extreme pijn in mijn buik zou kunnen veroorzaken. Obstipatie bleek het niet te zijn, ook een maagbacterie is uitgesloten en nu wil zij mij verwijzen naar een maag-darm-leverarts voor een onderzoek naar glutenintolerantie. En dat terwijl anderen, die net als ik een maagverkleining heb gehad, sterk denken aan een acnes-buikwandpijnsyndroom omdat zij zich herkennen in mijn klachten. De huisarts van het gezondheidscentrum in Parkwijk weigert echter hiervoor contact op te nemen met een bariatrisch arts met de reden 'dat niet zomaar te kunnen zonder eigen onderzoek te hebben verricht'. 

Een eerste verwijzing voor een buikecho bleek verkeerd geadresseerd te zijn en een tweede bevatte verkeerde informatie. Toen ik een verwijzing kreeg voor het onderzoek naar de maagbacterie, bleek dit een verwijzing te zijn naar een centrum die überhaupt niet eens meer bestond. Slordige administratie. Ook bij herhaalrecepten voor medicatie moet ik helaas drie keer nabellen omdat een recept bijvoorbeeld naar een telefoonnummer wordt gefaxt of het recept totaal onleesbaar aankomt bij de apotheek. 

Toen ik vrijdagavond de huisartsenpost belde om te vragen of zij een recept morfine konden klaarzetten, bleek de eerder gegeven morfine niet in mijn dossier te staan. Zelfs niet de morfine die ik anderhalve week geleden daar nog heb opgehaald. Ook bloeduitslagen en andere onderzoeken bleken onvindbaar. Vreemd, je zou verwachten dat een huisarts je dossier bijhoudt?

Enfin, ik ben dus het proefkonijntje van de huisarts en ik betaal er ook nog voor. Gezien de klachten in december zijn ontstaan, is het sowieso al een prijskaartje van twee keer het eigen risico á 385 euro per kalenderjaar. Ik vul de zakken van onder meer mijn huisarts. Ik betaal haar boodschappen en misschien ook nog wel haar vakantie. Ik kan het gelukkig ophoesten, maar als ik iemand financieel zou moeten onderhouden, help ik liever iemand uit de schuldsanering in plaats van iemand sponsoren om wellicht ooit in Overgooi te kunnen gaan wonen.

Voorop staat dat ik niet de enige ben met deze ervaring bij dit gezondheidscentrum, gezien de reacties op een eerdere column. Ook andere gezondheidscentra in Almere, die vallen onder Zorggroep Almere, zorgen volgens de reacties voor onvrede. De service is een ramp - na anderhalf uur teruggebeld worden door een doktersassistente om vervolgens te horen krijgen dat je de eerstvolgende werkdag wordt teruggebeld door de huisarts. Mits de huisarts niet al vervroegd weekend aan het vieren is. Online een afspraak maken? Dan kun je pas na anderhalve week terecht. 

Volgens de teammanager van Zorggroep Almere, waar ik een gesprek mee heb gehad na mijn eerdere column en indienen van een klacht, blijkt 'personeelstekort' de oorzaak te zijn. Volgens haar is dat een landelijk probleem. Oorzaak van de drukte misschien, maar het lijkt mij sterk dat dit ook de oorzaak is van alle gemaakte fouten tot nu toe? Mede dankzij één van de fouten kon ik een week langer wachten voor het onderzoek naar de maagbacterie. Een interne klacht wordt vaak onder de pet geschoven. Er wordt niets mee gedaan. Voor kennisgeving aangenomen en verworpen. Doordat ik sinds vorig jaar ook werkzaam ben voor een zorgverzekeraar weet ik gelukkig af van het bestaan van de Nederlandse Zorgautoriteit en het Tuchtcollege. Er leiden meer wegen naar Rome. De verkeerde verwijsbrieven gebruik ik als een kladje voor mijn klachten.

Spijtig genoeg, na vier weken is er dus nog geen oorzaak van de klachten. Niet zo heel gek, gezien er nog amper onderzoek is verricht. Ondanks twee tramadol in combinatie met paracetamol, heb ik afgelopen nachten niet kunnen slapen. Uiteindelijk natuurlijk wel in slaap gevallen, door de bijwerkingen van de medicatie. Lichtelijk geslapen met hevige pijn.

Maandag is de huisarts weer aanwezig. Maandag stap ik over naar Medi-Mere op aanraden van lezers. Bij Medi-Mere zouden de huisartsen wèl liefde voor hun vak en de patiënten hebben. Ik ben benieuwd, ik blijf optimistisch en hoopvol.