Vreemdgaan, het gebeurt vaker dan je denkt. Onbewust, bewust, met gevolgen en zonder gevolgen. Er zijn personen die er voor kiezen om ‘toch maar’ bij hun partner blijven ondanks de streken die de ander heeft uitgevreten. Is dat bij gebrek aan beter om ‘dan maar’ bij elkaar te blijven, of denk je inderdaad dat het vertrouwen terug kan komen? Trekken aan een dood paard, in beide gevallen.
Ik vergelijk het vaak met een porseleinen servies met een grote waarde. Wanneer het porseleinen servies kapot valt op de grond, kun je wel ‘sorry’ zeggen maar het porseleinen servies blijft kapot en kan niet meer worden hersteld. Er blijft altijd een herinnering van pijn, ondanks de verzachtende excuses - dit heeft overigens te maken met het feit dat negatieve aspecten veel zwaarder wegen dan positieve aspecten. Op alle fronten.
In mijn omgeving zijn er in het verleden wel eens personen vreemdgegaan. Personen bij wie de relatie dan godzijdank verbroken is. Godzijdank, want de ander (dus diegene van wie de partner is vreemdgegaan), gun ik een beter leven. Desnoods als vrijgezel. En, vreemdgangers die spijt hebben? Spijt van dat de ander er achter is gekomen, misschien. Spijt kun je niet hebben, wanneer je er zelf bij was toen je je daad verrichte. Vreemdgangers blijf ik onbetrouwbare personen vinden.
Ook ik heb te maken gehad met een vreemdgangers. De één wilde de relatie verborgen houden waarbij je de reden al kunt raden, hetgeen wat ook bleek te kloppen. Ook had ik eens een partner die eens in de zoveel tijd meende af te spreken met kennissen, alhoewel ik wel eens meeging mocht ik bepaalde keren niet mee. Aan de uiterlijke verzorging werd van te voren flink veel aandacht besteed, waardoor ik vraagtekens zette bij de betreffende avond. Er waren wel foto’s van de betreffende avond met de kennissen, maar niemand zou natuurlijk weten of de avond met kennissen echt zes uur duurde of slechts vier, waarbij er nog twee uren overbleven om je heil elders te zoeken? Achteraf bleek ook dat hij vreemd was gegaan. Binnen een aantal minuten besloot ik om het contact te verbreken, richting de omgeving natuurlijk hartstikke open geweest over het verbreken van de relatie. Afwijkend gedrag doet vaak meer vermoeden dan de reden die iemand opgeeft. Ook verklaarde het een periode van slechte seks - niet noodzakelijk maar wel een belangrijk aspect binnen een relatie. Van een knuffel of lief gebaar is immers nog nooit iemand klaargekomen. Hoop ik dan maar.
Ik snap het fenomeen vreemdgaan ook niet, ergens zou ik het vergelijken met een snackbar. Je hebt er onwijs zin in, het is maar voor even lekker en vervolgens voel je je hartstikke vies. Overigens zou ik nooit vreemdgaan. Ik heb geen intentie om hetgeen wat ik zou kunnen hebben aan geluk, kapot te maken met iemand die toevallig het ideale figuur hebt waar je een avondje van zou kunnen genieten. Al krijg ik nog vaak genoeg aandacht van mannen, ik ga er niet op in puur omdat ik daar geen behoefte aan heb. Ik beschouw het wel als compliment en neem het bericht dan ter kennisgeving aan om vervolgens te verwerpen.
Wanneer je zonodig wil vreemdgaan, spreek dan af dat je een open relatie hebt. De ideale oplossing voor wanneer je wil dat het huishouden toch wordt gedaan door de ander maar je tegelijkertijd liever buiten de deur aan je trekken wil komen. Ideaal voor diegenen die enigskind zijn, maar toch een broer-zus relatie zouden willen hebben.
Vreemdgaan dus. Ik gun het niemand, maar toch kun je altijd het slachtoffer zijn. Wanneer er in je omgeving iemand het slachtoffer is geworden, besef dan goed dat ook jij dat slachtoffer had kunnen zijn. Je denkt van niet, maar het kan altijd. Blijf de ander trouw.