De coronadepressie is een feit. Vrijwel ieder jaar heb ik last van een herfstdepressie, maar dit jaar lijkt deze heftiger vanwege de coronamaatregelen. Een coronadepressie. Onlangs las ik dat vooral jongeren het tijdens deze periode heftiger hebben dan ieder andere doelgroep, maar waarom per se jongeren? Hoe anders is het leven van jongeren, dan dat van bijvoorbeeld vijftigplussers of tachtigpussers? Oké, er zijn duidelijke verschillen maar - het sociale leven van een ieder ander ligt stil. Van jongeren, van ouderen, van iedereen.
Daar waar ik de coronadepressie al aardig heb leren kennen en onder controle -probeer- te houden, lijkt het alsof mijn partner er nu 'pas' mee te maken krijgt. Er zijn tijdens de coronacrisis al vele relaties gestrand. Terwijl wij er tijdens de lockdown in het voorjaar lachend doorheen kwamen, zitten wij nu vrijwel in zwaar weer. Niet dat onze relatie slecht is, maar op een gegeven moment ben je nu eenmaal uitgepraat doordat je alleen maar binnen zit. Naast elkaar. Elkaar vermaken. Een lastige uitdaging. Het is met name de verveling, wij zaten nog net niet iedere vrijdagavond in het café en gingen 's weekens de hort op door bijvoorbeeld te shoppen of een weekendje weg te zijn. Nu niets, helemaal niets. Het leven bestaat nu uit enkel werken en jezelf thuis vervolgens zien te vermaken met onder meer Netflix. Het enige uitje is boodschappen doen, terwijl de ander 'dan maar' het huis gaat poetsen. Deze coronadepressie is vooral een psychische ruzie met je eigen ik, waarbij je zelf op de proef wordt gesteld. Een soort test in hoeverre je eenzaamheid aan kan. En dat vreet aan je. Alsof je niet mág lopen, terwijl je dat wel als de beste kan. Het klinkt raar, maar mentaal zit ik er bijna doorheen: werken en vervelen. Meer niet. Ook dat kost energie, geestelijke energie. Al twee weken hoofdpijn en vermoeidheid. Mis ik soms het luxeleventje? Het werken is niet meer of minder dan anders, maar op de één of andere manier merk ik dat ik mijn energie wekelijks steeds meer begin in te leveren. Op een gegeven moment zeg ik 'houdoe', alhoewel ik er afgelopen weekend voor heb gekozen om hélemaal niets te doen om dat voor te zijn. Gewoon series kijken en thats it.
Mijn stiefmoeder moet -helaas- binnenkort het land uit. Tijdelijk (zie hier het verhaal). Ik denk er haast aan, ondanks dat het voor haar niet leuk is, om gewoon bepaalde periode mee te gaan. Voor langere tijd naar Brazilië. Enige wat mij tegenhoud is de liefde voor mijn partner en de werkgever waar ik zo een vierentwintig uur per week aan het rommelen ben. Ik heb het allemaal veel te lief.
Mijn partner vond zijn tijdsverdrijf in online gamen en ik kocht onlangs nog een nieuw spel voor mijn Nintendo Switch - voor zolang als het leuk blijft. Idem dito dat wij alle seizoenen van Penoza nieuw leven in hebben geblazen. Zondag keken wij acht (!) afleveringen achter elkaar. Verveling. Maandag deden wij het iets rustiger aan, met de achterliggende reden niet te weten hoelang de coronacrisis nog duurt. Enfin: mocht je nog nooit naar Penoza gekeken hebben, een absolute aanrader. Evenals de serie Toon op Netflix - een naar mijn inziens debiele jongeman die plots een bekend gezicht is waarbij er zich allerlei ongemakkelijke momenten voordoen. Het kijken waard, al zijn het 'maar' twee seizoenen. Komedie voor het slapengaan.
Af en toe 'droom' ik van het oude leventje, en dat meen ik oprecht. Vannacht nog. Toen droomde ik dat de coronamaatregelen werden opgeheven en wij alle computers in huis al hadden opgestart om als eerste vliegtickets te kunnen bemachtigen - het verhaal in de droom ging dat er een run op vliegtickets zou zijn. Uiteindelijk wordt je weer wakker met je coronadepressie. Fijn.
Het enige wat wèl goed gaat, is het werk. Ik ben godzijdank één van de weinigen die niet financieel is geraakt door de Coronacrisis. Om mij heen helaas wel. Echter, is geld ook niet alles wanneer je dat niet kunt uitgeven. Alles is dicht. Wel goed voor de spaarrekening, niet goed voor de geest. Shoppen was een uitlaatklep, mijn psychotherapie. Nog even uitstellen maar. Wat voor positief effect de maatregelen hebben is hoopvol, reden genoeg om vooral vol te houden.
Trailer: Toon (Netflix)