Smakken. Het is en blijft een geluid waar ik niet tegen kan. Ik snap ook niet hoe mensen die smakken, dat ooit aangeleerd hebben gekregen. Dat wanneer je als kind zijnde vroeger niet smakte, daar een corrigerende tik van je ouders kreeg met de opmerking: "smak nu toch eens lekker hard lieverd, let op je manieren! Anders géén toetje en voor straf naar bed.".
Dat een geprakte maaltijd kan lijken op hondenvoer, wil niet zeggen dat je dit ook daadwerkelijk moet vreten als een hond. Smakgeluiden, kreungeluiden en andere geluiden die je eerder in een slaapkamer zou (willen) horen dan tijdens het eten. Je zou kunnen zeggen dat je in het verkeerde land bent geboren en eigenlijk van origine een Chinees bent, daar waar het in China wél nadrukkelijk wordt gewaardeerd wanneer je dergelijke geluiden maakt die ver weg staan van 'manieren'. Smakken kan er op wijzen dat je iets lekker vindt, maar ik zou dat liever graag horen in vorm van compliment over het eten dan de meest vieze geluiden te moeten aanhoren wat mijn eetlust in immens grote mate verlaagt naar een niveau die je vroeger als kind had wanneer er absoluut iets op tafel verscheen wat je niet lustte, geen zin in had en van moest kokhalzen. Dat je liever je bord opzij schuift en je haastig naar de plaatselijke snackbar begeeft.
Of je smakken zou kunnen afleveren? Geen idee, om maar even in het dierlijke te blijven - een valse hond leer je zijn streken ook niet af. Op te merken valt dat mensen die smakken, beduidend hun eten sneller op hebben dan ikzelf. En dan hebben zij daarna nog steeds honger. Iets met 'onbewust eten' en oud-Hollands 'schrokken'. "De soep is nog heet, dus slurp ik het maar zodat er wat koude zuurstof bij kan komen.". Eveneens gebeurt dit niet alleen bij soep, maar ook bij spaghetti, bami en zelfs groenten. Ik weet niet hoe, maar het gebeurt ook bij groenten. Slurpen. Groenten slurpen. Eten voor gevorderden? Een herhaaldelijke opmerking om er mee te stoppen, lijkt vooral bij de ander een gebrek aan welwillendheid en juist een vorm van vergeetachtigheid - daar waar talloze eerdere opmerkingen ook geen gehoor aan het verzoek werd gegeven. Zou zo iemand zijn eetgenot verrijken door zichzelf daadwerkelijk te willen hóren eten? Beelden schieten door mijn hoofd van wat er in de mond van de ander anders gaat dan in mijn mond. Blaast diegene soms bellen met het eten binnensmonds? Haalt diegene het eten langs zijn gehele gebit alvorens het doorslikken voor een ultieme smaakbeleving? Kauwt diegene met zijn linker-onderkies en rechter-bovenkies het eten?
Schrale troost is dat er dus een verklaring voor is - niet voor het smakken, maar aan het irriteren van smakken. Misofonie. Immense woede dat opgeroepen kan worden door een ander te horen smakken, evenals bijvoorbeeld nadrukkelijk ademhalen of hardkeels je drinken doorslikken onder het mom van 'het glas moet wél binnen drie seconden leeg zijn'. De 'aandoening' kan dus legaal als dekmantel gebruikt worden om eens goed uit je slof te schieten, wanneer iemand aan het smakken is. Een kwart van de bevolking lijkt zich te irriteren aan het smakken door anderen, waar je uit kunt concluderen dat ik niet het enige slachtoffer ben. 'Gedeelde smakt is halve smakt'.