Ik ben niet veeleisend, maar uitdagend. Dat is een kreet die je kunt gebruiken om iets te bagatelliseren. Soms vind ik van mijzelf dat ik misschien iets te uitdagend ben, maar dat komt naar mijn idee voort uit het streven om vooral aan te geven wat ik niet wil. Of waar ik geen zin in heb. Voor mijn mening en eigen wil uitkomen.
Ik schreef de titel van deze column ook ooit in mijn biografie op dating-app Tinder. Dat ik uitdagend ben, dat weet mijn partner inmiddels wel. Wanneer mijn partner om kan gaan met mijn uitdagendheid, getuigt dat echte liefde.
Een hoogtepunt van mijn uitdagendheid vind ik de herinnering aan Valentijnsdag. Ik ben denk ik één van de weinigen die kan zeggen een Valentijnskado te hebben afgeslagen. Het klinkt zielig richting de ander, maar het was een besluit waar ik goed over na had gedacht. Toen ik nog eau de toilette kreeg, maakte ik meermaals de opmerking dat ik ook eens echte parfum zou willen hebben gezien ik van gemak houd. Al is het maar om één keer één snuifje te hoeven sprayen met parfum, daar eau de toilette vaak meerdere snuifjes nodigt heeft en veel langer te ruiken is. Tevens, aan het eind van de rit, ben je naar mijn idee hetzelfde geld kwijt. Eau de toilette spray je vaker en is eerder uitgewerkt. In vergelijking met parfum zou ik hetzelfde tarief kwijt zijn aan parfum.
Enfin, terug naar het valentijnskado. Trots als mijn partner het kado gaf, had ik enkele seconde daarna al ernstige moeite om een blije uitstraling te hebben. Eigenlijk, lukte het helemaal niet. Ik was teleurgesteld. Ik had zelfs ooit al gehint dat ik Million parfum wilde hebben. De eau de toilette was dan wel van Hugo Boss en kostte 40 euro, maar dat is het niet. Het kwam bij Etos uit de vitrine, mijn partner kon het luchtje niet vooraf hebben geroken en heeft misschien wel zomaar iets haastigs gekozen. Mijn partner, een doorzetter, heeft vervolgens voorgesteld om die avond te gourmetten. Dat is dan ook mijn enige goede herinnering aan Valentijnsdag: gourmetten. Het is dan wel hetzelfde als tijdens de kerst en pasen, maar het getuigde van moeite. Naar de winkel om vlees te halen, de tafel te dekken, anderhalf uur met mij te willen zitten om vervolgens de tafel weer af te ruimen inclusief de schoonmaak.
Zie het als een verjaardagskaart met een briefje van tien euro daarin. Het is mij te simpel. Mijn stiefmoeder maakte ook zelf een kaart waar zij vervolgens een handgeschreven tekst in schreef. Zij is Braziliaans, en heeft hetgeen zij kwijt wilde aan mij zelfs door de vertaler gehaald. Wat een moeite. De kaart heb ik nog steeds. Ik hou van de moeite, het niet-speciale.
Inmiddels krijg ik gelukkig ook geen bosje supermarktbloemen meer. Het is te simpel, 'even' een bosje bloemen meegrissen na het doen van de boodschappen. Korte tijd later kreeg ik een mooie bos rozen bezorgd. Zo een bos die met gemak twee weken staat. Bij het bosje zat ook een fotokaart met een tekst er in. Wanneer je denkt dat die uitdaging zorgde voor een geslaagd resultaat, bijna. De gedachte die ik daar bij had, is dat rozen cliché zijn. Te makkelijk uitgekozen. 'Rozen want liefde'. Maar, sinds dag één weet mijn partner dat ik een ultieme liefhebber van zonnebloemen ben. Ook vanwege mijn liefde voor Vincent van Gogh. Het volgende boeket wordt dus een boeket met zonnebloemen.
Ergens voelt het veeleisend, maar het afgelopen jaar ben ik vooral gaan nadenken of ik echt gelukkig was. Wat mij nu echt gelukkig maakte. Niet zo zeer op relatiegebied, maar in het algemeen. Moet ik echt blij zijn met het simpelste gebaar? Of word ik pas echt blij wanneer er moeite is gedaan voor het gebaar en daar echt over na is gedacht? Dan kies ik voor het tweede, puur omdat dat ook origineel is. Daar krijg ik nu warme gevoelens bij.
Een aantal stedentrips en vakanties verder, heeft mijn partner ook ervaren hoe teleurgesteld ik ergens van kan woorden. Al was het ook deels mijn eigen schuld. Een weekendje weg met daarbij een overnachtig geboekt via Fletcher, dat kan. Maar, het is te simpel. Het hele arrangement via een aantal klikken. Wanneer ik dat zelf al niet meer zou doen, verwacht ik ook niet bij de ander. Het moet perfect zijn.
Dat er in mijn relatie echte liefde zit, bewijst ons laatste weekendje weg. Als verrassing voor mij. Er werd gekozen voor Delft. De stad van Johannes Vermeer waar ik zijn werk 'Meisje met de parel' ook aan de muur heb hangen. De stad van delftsblauw en de koninklijke grafkelder. Laatstgenoemde klinkt ongezellig, maar ik ben wel geïnteresseerd in het Koningshuis. Een restaurant verzorgde het eten in de hotelkamer, waarbij mijn partner het menu voor mij heeft samengesteld. Op basis van de menukaart, had ik exact hetzelfde als voor,- hoofd,- en nagerecht gekozen. Het was eindelijk eens een tweepersoonsbed in plaats van twee keer een eenpersoonsbed tegen elkaar aangeschoven en de minibar was gevuld. En uitzicht op de gracht. Niets ontbrak. Oké, mocht ik toch iets aan te merken hebben, dan zou ik de interieur van de kamer meenemen in de keuze voor waar de hotelovernachting wordt geboekt. Eveneens was de kamer al bijzonder romantisch, in tegenstelling tot het witte en strakke interieur bij hotels elders. Op de keuze voor een bad of douche was bij dit hotel helaas geen voorkeur voor aan te geven. Dat vergeef ik hem dan maar.
De stralende ogen in combinatie met de toon hoe hij sprak op het moment dat hij de verrassing onthulde, was misschien nog wel de mooiste verrassing. Zijn emotie was de verrassing en is nu de herinnering.
Resumé, uitdagendheid kun je dus ook andersom linken aan veeleisendheid. Het is maar net hoe je het brengt. In ieder geval is er maar één persoon als ik. Je zou eventueel ook kunnen denken dat ik een verwend nest ben, maar dat is maar gedeeltelijk waar. Ik roep altijd dat wanneer ik iets wil hebben, ik het zelf wel koop. Om die reden heb ik dan bijvoorbeeld ook mijn eigen parfum gekocht. En die koop ik volgend jaar voor Valentijnsdag opnieuw voor mijzelf. Als valentijnskado heb ik genoeg aan een zelfgemaakte kaart met handgeschreven tekst. En hij de eau de toilette, want daar is mijn partner wel blij mee.
Ik ben uitdagend. Door uitdagend te zijn, ben je niet alleen origineel maar ben je ook automatisch een open persoon die kritiek durft te uiten, eerlijk durft te zijn, nee durft te zeggen en voor zijn wil instaat. Het maakt mij gelukkiger, het leven is immers kort.
Leer van gisteren, geniet van vandaag en droom over morgen.