Pluralis Majestatis

De laatste tijd is er veel te doen om (onder meer) de transgendergemeenschap die, nu actueel gezien, vooral met het vingertje wijst naar Forum voor Democratie-leider Thierry Baudet. 

De feiten zijn naar mijn inziens nu als volgt:

• De transgender-gemeenschap ziet zich het liefst zo snel mogelijk geaccepteerd;
• Thierry Baudet heeft er moeite mee;

Nu neem ik de acceptatie van homoseksuelen als voorbeeld. In de jaren ‘80, eigenlijk nog niet zo heel lang geleden, werd homoseksualiteit door velen nog gezien als ziekte. In 2001 is het homohuwelijk wettelijk toegestaan. Het zou natuurlijk mooi zijn wanneer men direct zou zeggen, ‘hoi leuk dat jullie er zijn we accepteren jullie volkomen jullie zijn net als de rest’. 

Dat is natuurlijk ook zo. Maar, feit blijft ook dat het een kenmerkende eigenschap voor de mens lijkt dat verandering tijd nodig heeft. Ook terug refererend aan bijvoorbeeld het uiterlijk van Zwarte Piet. Of, de euro. Of, de immigratie in Nederland. Men lijkt aan iedere verandering te moeten wennen, en dat kost tijd. 

Ergens snap ik Thierry Baudet wel, met name zijn punt (of eerder: vraagstuk) of je kinderen nog vóór hun puberteit moet belasten met het feit dat je ook van geslacht zou kunnen veranderen. Een beetje, ‘en wat wil jij later worden?’. 

Anderzijds kan het natuurlijk ook zijn dat kinderen anno 2023 eerder klaar zijn voor dergelijke gespreksmaterie. Meisjes dragen, ja ik heb daar mijn lectuur op nageslagen, al steeds vroeger make-up. Vanaf hun elfde leeftijd. Of neem als voorbeeld mobiele telefoons. Eigenlijk begint de eerste ervaring met een mobiele telefoon anno 2023 al in de peutertijd (spelletjes). 

Thierry lijkt hierin wellicht ‘van de oude stempel’. Zoiets als: ‘we dronken een glas, deden een plas en alles blijft zoals het was’. En aan de andere kant de transgendergemeenschap. Veelal jonge(re) personen dan Thierry Baudet.

Misschien hippere personen? Meer openminded? Ik weet het niet, ik heb hen, en hem, niet gesproken. 

Nu zul je je afvragen, ben ik het dan eens met Thierry Baudet? Nou, ik snap ergens zijn standpunten - evenals ik de standpunten snap van het andere kamp. Mijn mening is vooral dat die hoeveelheid letters, lhbtiq+, allemaal verschillende categorieën zijn om mensen bij in te delen. De welbekende hokjes. Vroeger had je een hetero man en hetero vrouw. Toen kwam daar de homoseksueel bij. En nu, lhbtiq+. 

Ik associeer mij zéker niet als een homoseksueel. Ik zie dat ergens als een stereotyperende identiteit (‘want letter H’). 

Ik zie mijzelf wél als man. Maar ja, ik doe ook het huishouden. Ben ik dan een vrouwelijke man gezien het huishouden vroeger (‘van origine’) als vrouwentaak werd gezien? Geen idee, ik doe vooral het huishouden omdat ik er voldoening uit haal vanwege het feit wat het oplevert. En, ik val toevallig op mannen.

Tot slot nog wat leerzaams: ook Willem-Alexander heeft zijn eigen persoonlijk voornaamwoord - namelijk ‘wij’. 

Wellicht heb je dat ooit gelezen, (‘Wij Willem-Alexander, bij de gratie Gods, Koning der Nederlanden, Prins van Oranje-Nassau, enz., enz., enz.’) - Dit wordt ‘pluralis majestatis’ genoemd. 

Ook Koning Lodewijk XIV van Frankrijk (1638-1715) en Koningin Victoria van het Verenigd Koninkrijk (1819-1901) gebruikten ‘wij’. 

Dat heeft natuurlijk, net als bij Willem-Alexander, met de functie te maken - maar toch, zij gebruikten een andere vorm. 

Wellicht zijn alle persoonlijk voornaamwoorden hoe personen zich in het heden identificeren, juist van oudsher al normaal, eeuwenoud. 

Maar ja, wie heeft zich verdiept in pluralis majestatis, hé? 

Thierry Baudet zou zich ook vanwege zijn partijleiderschap ‘wij’ kunnen noemen. En, mijn grote persoonlijkheid (of: ‘ego’) zou misschien ook wel ‘wij’ genoemd kunnen worden.

Hoe ik mezelf noem? Max Joling. Aangenaam.