Vrijdag is het zo ver. Dan krijgt de zus van mijn man een maagverkleining. In 2015 onderging ik een maagverkleining en werd ik begeleid door een groepje mensen die al eerder een maagverkleining ondergingen. Nu ben ik zo een begeleider en ondersteun ik iemand die aan het voorstadium van een nieuw leven staat.
Ergens is het te vergelijken met mijn alter-ego VlogPiet. Wanneer je een kind ziet kijken naar een Piet, is dat al magisch. Maar, wanneer dat kind naar jou kijkt, in mijn geval, VlogPiet aankijkt, is dat nóg magischer. Afgelopen jaren stond ik weer aan de kade, als mijzelf. Dan ervaar je een totaal andere belevenis. Drie perspectieven.
Zo ook met de maagverkleining die mijn schoonzus vrijdag ondergaat, ga ik dat zien vanuit een ander perspectief. Toen ik geopereerd was en begon met afvallen, was ik in een halfjaar tijd - veertig kilo kwijt. Dat proces ging veel te snel om het zelf te beseffen. Wanneer ik een oude broek er bij pakte, dán pas had ik het besef.
Maar nu, zal ik het gaan ervaren als hoe mensen in mijn omgeving het in 2015 hebben ervaren. Zien hoe iemand verandert. Misschien dat zij wel nog zelfverzekerder, of juist nog meer open wordt. En, dat zij het niet zo één, twee, drie door heeft. Wie weet. De tijd zal het leren.
Af en toe stelde zij mij een vraag, wat zij kan gaan verwachten. Ik kan natuurlijk mijn ervaringen delen, maar dat is geen leidraad. Immers, ben ik een geval apart. Voor de maagverkleining zou ik een grote kans hebben op obstipatie in de eerste weken, melkintolerantie ontwikkelen en één derde kans op galstenen. Allemaal niet gehad.
Maar, wel een inwendige darmherniatie wat zeldzaam is. Nog op twee plekken ook. Op het randje van de dood, maar ik heb het overleefd. Mijn ervaringen zijn dus absoluut geen leidraad. Zij moet vooral haar eigen ontdekkingsreis gaan volgen vanaf vrijdag en ik ben dankbaar dat ik daar deel van uit mag maken.
Zelfs ik ervaar de spanning voor vrijdag. Zij vindt het spannend, maar ik ook.