Ik open mijn ogen en pak zoals iedere ochtend als eerste mijn telefoon er bij. Kijken of mensen mij nog hebben geappt, om vervolgens door te gaan naar social media en het nieuws. Vanochtend bleek dat er ophef is ontstaan over Hugo de Jonge. U weet wel, de coronaminister van destijds.
Plan was om het woord 'moeder' te schrappen uit de Basisregistratie Personen (BRP) en dat te wijzigen in 'ouder uit wie het kind is geboren'. Zonder de achterliggende gedachte daarachter te hebben gelezen, was ik het eigenlijk direct eens met het plan.
Er zal geheid iets achter zitten in het kader van lhbtiq+, het gesprek over 'man' en 'vrouw' inclusief alles dat daar tussen in zit. De SGP was de eerste partij die als Jehovah's Getuigen de voet met stalen neus tussen de voordeur van Hugo zette. Om maar even in hun achtergrondtermen te spreken.
De SGP. Ooit onstaan waarbij het partijprogramma is gegrond op Bijbelse waarden en normen zoals die in de reformatorische belijdenisgeschriften tot uiting komen. De Bijbel. Het geloof. Waar iedere vorm van ongelijkheid ongeacht geslacht, geloof, seksuele voorkeur en wat al niet is ontstaan.
De partij die je alleen hoort wanneer er iets te roepen valt, maar echt een toegevoegde waarde aan de Tweede Kamer heeft het niet gezien hun aantal zetels - de partij is al sinds oprichting doodbloedend. Zij bestaan sinds 1918 en hebben sindsdien nooit hoger gescoord dan drie zetels in de Tweede Kamer. Ach.
Maar, 'moeder' en 'ouder uit wie het kind geboren is', dus. Argument van de SGP? "Het moederschap en dus het woord moeder heeft voor heel veel vrouwen inhoudelijk en emotioneel een grote waarde". Personen die vaak ergens tegen zijn, hebben er vaak niet eens mee te maken of baat bij. Kijken naar hun eigen wereldje en that's it.
Wat nu wanneer je nooit contact hebt gehad met je 'moeder', of het contact al jarenlang hebt verbroken? Wat voor schade of last zou dit kunnen veroorzaken bij het kind? Tja. Daar hoor je hen niet over. Spijtig. Om capabel genoeg te zijn zodat je dat kunt inzien, daarvoor zou je je eerst moeten uitschrijven bij de kerk.
Het was een aantal dagen geleden dat ik las over een man uit België, al op leeftijd, die een meerderjarige Afghaan heeft geadopteerd als zijn zoon. Het zette mij aan het denken, 'adoptie op meerderjarige leeftijd'.
Misschien heb ik zelf ooit het plan om de vrouw wie voor mij 'moeder' is, officieel te laten maken via de rechtbank. Met die mogelijkheid maakte ik een aantal dagen geleden, kennis.
Moeder zijn is niet vanzelfsprekend. Dat is het volgens de wet wel, maar 'moeder' is zóveel meer dan slechts alleen een kind op de wereld zetten. Ik zou haast willen zeggen dat 'moeder' een eretitel is, die je moet verdienen. Dat je jezelf als vrouw moet bewijzen dat je echt een 'moeder' bent.
Als ik kijk naar mijn 'moeder' volgens de BRP, zou ik genoeg redenen kunnen hebben om levenslang psychische schade te kunnen hebben met als gevolg een uitkering, mentale stoornissen en de daarbij horende medicatie - gewoon een 'mislukt leven'. Als ik al nog zou leven en niet vroegtijdig eruit zou zijn gestapt. Dankzij die 'moeder'.
Godzijdank ben ik niet zo geworden. Ik was sterker dan de rol van 'moeder' die zij poogde te vervullen. Alles wat je nooit zou zoeken in de betekenis van 'moeder', daar beschikt zij over.
De vermelding van haar in de BRP, als zijnde 'moeder', is daar een pijnlijke herinnering aan. Dat blijft vast staan. Alsof je ooit getrouwd bent geweest, uit elkaar bent gegaan maar de scheiding nooit is uitgesproken.
Zoals een deel van de samenleving, waaronder de SGP, het oppervlakkig ziet, lijkt de term 'moeder' vooral idyllisch. Een duur woord voor 'sprookjesachtig', ik zeg het er maar bij. Volgens het woordenboek is betekenis van 'moeder' als volgt: 'vrouw die een of meer kinderen heeft'.
In zekere zin is de moeder die staat vermeld op mijn geboorteakte, een moeder. Zij heeft één of meerdere kinderen, in dit geval twee. Daar is ook alles mee gezegd. Letterlijk een moeder, figuurlijk niet.
Maar goed, het plan gaat dus niet door. Volgens Hugo 'een onnodige fout die spoedig wordt rechtgezet door een nota van wijziging aan de Tweede Kamer'.
Zonde - maar, ach. Het is 'pas' 2024. Het moet nog 2025 worden en de jaren die komen gaan zullen ook steeds meer kansen bieden zodat de wetten écht zijn afgestemd op de gehele samenleving. Een kwestie van tijd.