Een middagje IKEA. Op zondag. De theorie is leuk, de praktijk allerminst. Voor een nieuwe bijkeuken op pad. Toen wij daar eenmaal aankwamen leek het alsof we bij Ahoy Rotterdam waren aangekomen. Één grote mensenmassa. Spijt? Ja, maar het kwaad was natuurlijk al ruimschoots geschied.
Na vandaag is er wel een nieuwe vuistregel waarbij de praktijk leert dat de theorie (dus de vuistregel) meer dan waarheid is: ‘hoe drukker het binnen is, hoe sneller ik weer buiten ben’. In een halfuur tijd stonden wij bij het afhaalmagazijn, inclusief binnen met een medewerker de keuken samengesteld te hebben. Wij wéten wat we nodig hebben, wij wéten waar iets staat en wij wéten vooral dondersgoed dat IKEA vooral geen uitje is.
Eenmaal halverwege leek het alsof ik in overlevingsmodus ging. Eerder: ‘doen als iedereen’. Dat betekent, doen alsof het Koninginnedag is. En dan vooral, alsof je er alléén bent. Her en der tegen mensen aanbotsen omdat je er ‘toch’ door moet, stilstaan op willekeurige momenten. Het is dat ik geen kinderen heb, anders hadden die ook prima meegekund naar de Zweedse walhalla wat betreft ‘koopjes kijken’. Alsof mensen aan het oefenen waren voor Pasen, hoe zij het best een woonboulevard kunnen afstruinen. Je weet wel - kijken en niets kopen. Simpelweg je vrije dag doorkomen.
Maar, die kinderen in IKEA. Een heleboel ouders hebben er goed aan gedaan (ik vermoed voor de eigen rust) om hun kroost af te leveren bij Smaland. Daarnaast heb je de ouders die hun kinderen wél mee de winkel in nemen, waarbij je je afvraagt of zij voor de ‘totale belevenis’ ook de kinderen van hun buren hebben meegenomen onder het mom van ‘hoe meer ellende, hoe beter’.
Halverwege bedacht ik nog om ook naar Smaland toe te gaan, onder een dikke laag ballen in de ballenbak om zo geen geluid meer te horen. En dan met een joint er bij.
Nee, ik heb geen hekel aan kinderen. Zij zijn het leukst op foto’s, hé? Ik heb wel een hekel aan drukte. Dus, een hekel aan IKEA. Oké, vooral een hekel aan onpraktische mensen die IKEA als een gezinsuitje zien om de zondagen door te komen. Het enige wat nog ontbrak, was regen en ijswind.
Of er nog een volgende keer IKEA komt? Zeker en vast, maar dan op een regenachtige dag en doordeweeks. Inclusief bingokaart om hetgeen af te strepen, wat je ervaart aan ellende. Kinderwagens, opstoppingen, huilgeluiden, het inademen van andermans zweetlucht als gevolg van drukte, drie-op-een-rij uit één gezin in het looppad, personen die lopen volgens de Engelse verkeersregels en als klap op de vuurpijl - een winkelwagentje tegen je hielen.