Stoppen met roken. Anderhalve week verder. Overdag geen behoefte meer aan een sigaret, toch is het ergens nog wennen, op bepaalde momenten. Kwestie van tijd. Van de 'gewoonte' af, hè? De nicotine is inmiddels al uit mijn lichaam. Afkickverschijnselen zijn achter de rug.
Lichamelijk afgekickt, mentaal bijna.
Het is gek om te zeggen, maar ergens geniet ik nu wel meer van een joint 's avonds. Ik zou ook niet kunnen uitleggen of verklaren waarom dat is.
Een persoon die alcohol nuttigt, drinkt dat voornamelijk voor de smaak. Dat er toevallig alcohol in zit wat een effect heeft, is dan eigenlijk bij zaak. Tenminste, voor de gezelligheidsdrinkers.
Zo ook met een joint, maar dan juist omgekeerd: niet blowen vanwege de nicotine in de tabak, maar om het effect van de cannabis.
Ik ben gestopt met sigaretten omdat er geen effect bij is. In feite rook je per pakje 24 milligram nicotine weg omdat je lichaam daar naar vraagt, en dat kost je bijna tien euro.
Bijna driehonderd euro per maand om je verslaving bij te houden. Nee, ik kon dat niet meer aan mijzelf verkopen.
Wanneer ik driehonderd euro zou omrekenen naar de benodigdheden voor een joint, zou ik er zo'n 9 maanden van kunnen blowen. Een betaalbare hobby.
Vraagt mijn lichaam dan om cannabis? Nee, natuurlijk niet. Vaak onderdeel van mijn avondritueel, evenals het televisie kijken voor het slapen gaan of de ochtend beginnen met koffie.
Zojuist 30 joints voorgedraaid, onder het mom van: 'een voorraadje hebben is beter'. Ik kook namelijk ook vaak voor een aantal dagen, of om in te vriezen. Wanneer je drie sneden brood eet, gebruik je ook geen drie messen om de boterhammen te smeren. Evenals het gebruik van drie borden daarvoor. Rare vergelijking, maar ik bén van de rare vergelijkingen.
Het is dat mijn bewaarbuisjes op waren, anders had ik mijn gehele voorraad tabak en wiet er doorheen gedraaid.
Als een echte pro, met kant en klare hulzen, een automatische maler en speciaal apparaatje om joints te 'klikken'- doe ik er een kleine twee minuten over om een joint in een buisje te krijgen. Wie doet het mij na, hè?
Ondertussen, tijdens het voordraaien, kwam het nieuws dat Nicki Minaj op Schiphol is aangehouden vanwege het bezit van softdrugs.
Mijn eerste gedachte, 'welkom in 2024 waar je alcohol kunt drinken in het vliegtuig maar wanneer je nog vóór het boarden een joint bij je hebt - mee mag met de marechaussee'.
Het nieuwsbericht vind ik allang goed om de discussie nog maar weer eens aan te wakkeren. Dat het 2024 is. Dat je óf alles moet accepteren, óf alles moet verbieden. Zelfde accijns op alcohol als op tabak. Een xtc-pil gedogen, net als een joint.
Maar zo filosoferend daarover. Het zou toch wat zijn dat je net als een biertje, een joint zou mogen roken in het vliegtuig. Dat je letterlijk 'high in the sky' bent.
En, dat je het dan een 'high tea' noemt. Het tafeltje uitgeklapt met daarop een joint, een asbak, blikje cola en zakje snoep voor wanneer je een vreetkick krijgt. Nee, natuurlijk niet - verdovende middelen horen naar mijn inziens niet thuis in het vliegtuig, bewaar dat lekker voor de aankomst.
Maar goed. Gestopt met sigaretten dus. Het is/was inderdaad zwaar. Ik ben van mening: het maakt niet uit hoeveel sigaretten je rookt, maar wanneer je rookt - is dat een verslaving.
En afkicken, is moeilijk. Een gevecht mentaal ('de gewoonte', 'het ritme') versus lichamelijk ('het lichaam dat vraagt om nicotine').